به گزارش دریافتی “سلام مرودشت ” از  روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، با حضور هیئت مشترکی از باستان شناسان ایرانی و ایتالیایی ، عملیات باستان‌شناسی و برنامه مطالعات تل آجری در حریم شهر پارسه ، به منظور شناسایی ساختارهای معماری این شهر آغاز شد.

این طرح تحقیقاتی و کاوش در منطقه تاریخی تل آجری واقع در شمال غربی تخت گاه تخت جمشید ، با پاسخگویی به چند پرسش مرتبط با باستان شناسی هخامنشی و پس از هخامنشی فارس بویژه برای بازسازی بافت ابتدایی مرکز هخامنشی با شکوه تخت جمشید آغاز شده است.

این طرح براساس امضای تفاهم نامه بین پژوهشگاه میراث فرهنگی و دانشگاه بولونیا ایتالیا و به سرپرستی دکتر علیرضا عسکری چاوردی از ایران و دکتر پی یر فرانچسکو کالیری از ایتالیا اجرا می شود.

در اجرای این طرح که از اوایل مهرماه نود و سه آغاز و ۴۰ روز به طول می انجامد، کارشناسان پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی، میراث فرهنگی فارس و پایگاه میراث جهانی تخت جمشید مشارکت دارند.

یادداشت تفاهم مربوط به عملیات باستان شناسی شهر پارسه را چند روز پیش سیدمحمد بهشتی، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و آنجلو پمپیلیو، رئیس گروه میراث فرهنگی دانشگاه بولونیا امضا کردند.

در فصل گذشته، عملیات باستان شناسی در منطقه  تل آجری ، چند اثر تاریخی و سه بنا ازجمله بنای دارای آجرهای لعاب دار با تصاویری از اسطوره های ایران که قابل مقایسه با بین النهرین و شوش است، کشف شد. از این رو،  تعداد بناهای کشف شده در شهر پارسه تخت جمشید تاکنون به عدد ۲۰ رسیده است

در دوره هخامنشیان چند شهر مرکز اداری و سیاسی کشور بود. شهرهای بابل و شوش بیشتر در فصل زمستان و شهر همدان در فصل تابستان مورد استفاده قرار می گرفت، افزون بر سه شهر یاد شده دو شهر پاسارگاد و تخت جمشید یا پارسه از مراکز بسیار مهم اداری و حکومتی بودند که از جنبه آیینی ، مذهبی ، تشریفاتی نیز اهمیتی خاص داشتند چنان که آرامگاه برخی از پادشاهان هخامنشی در این دو شهر اخیر ساخته شد و آثاری از بعضی از آنها باقی است.

نام درست و اصلی مجموعه مشهور به تخت جمشید و سکونتگاه واقع در نزدیک آن، ” پارسه” بود. این نام از اسم قوم پارس که هخامنشیان رهبری آن را بر عهده داشتند و ایالت یا استانی که بسیاری از آنان در آن اقامت گزیده بودند، یعنی ایالت فارس یا پارس گرفته شده بود، در سنگ نبشته خشایارشاه که بر در گاه ورودی تخت موسوم به ” دروازه ملل ” و نیز در بعضی  لوحه های عیلامی که از محل ساختمان خزانه و با روی تخت جمشید به دست آمده به تخت جمشید با عنوان ” پارسه ” اشاره شده است یونانیان این شهر را ” پرسپولیس ” می نامیدند این نام از طریق  آنان به سایر کشورهای اروپایی راه یافت.

تخت جمشید ( پارسه ) با شماره ۲۰ در شهریور ماه سال ۱۳۱۰ شمسی در فهرست آثار ملی و در سال ۱۳۵۸ درفهرست میراث جهانی قرار گرفته  است.