سلام مرودشت ،مهدی توکلی-غبار خسته بر چهره ی ورزش مرودشت را می شود با گذر از خیابان منتهی به ورزشگاه شهید برزگری مرودشت دید هر وقت از این خیابان عبور می کنم ناخود آگاه بغض گلویم را می فشارد انگار فریادهای بلند هواداران فوتبال در مرودشت و آن شعار معروف “خلیج خلیج زلزله” و بوق های حسام که توام با هم حماسه می ساخت هنوز بر در و دیوار این استادیوم نجوا می کند و قصد خاموشی ندارد.

آری روزی مرودشت در فوتبال فارس شبیه قلعه عقابها بود و بسیاری از تیمهای مشهور فوتبال کشور که بعدها در سطح عالی فوتبال کشور مطرح تر نیز شدند در قلعه عقابها زانو زدند.
ذوب آهن اصفهان، سایپا، ابومسلم،شاهین بوشهر، برق شیراز، بانک ملی با ستاره ای نوظهور به نام مهدی مهدوی کیا و…

قلعه تسخیر ناپذیر بود و دل مردم شاد !

آن تیم در آن سالها ماحصل سی سال تلاش و جانفشانی فوتبال مرودشت بود که از مکتب پاس و شاهین و پیام و اتحاد و نصر و خیلی از تیمهای دیگر نشات گرفته و محصول دست مربیان بزرگی مثل احمد منصوری و مرحوم بهمن محمودی به ثمر نشسته بود و با مدیریت خوب حاج محمد حسین شجاعی در باشگاه داری و احمدعلی ارزاقی در مربی گری که بعدها جای خودش را به مربیانی نظیر استاد حسین فکری داد با یک عقبه سی ساله در فوتبال مرودشت یک قدرت نوظهور را در فوتبال فارس و ایران پرورش داد و شاید اگر سال ۷۳ خلیج خوش شانس تر بود می توانست لیگ دسته اول آزادگان که الان به عنوان لیگ برتر از ان یاد میشود شرکت کند و این فریاد و این شعف از ورزش مرودشت دور نمیشد تا اینکه روزهای شیرین ما در قله موفقیت تمام شد!!

ورزش مرودشت و بالطبع فوتبال این شهر قدر آن روزهای خوب را ندانست و دلسوزی پیدا نمی شد تا جلوی این رویداد تلخ را بگیرد و دیری نپایید که صدای سکوت در سکوهای ورزشگاه شهید برزگری جای هلهله و هیاهو را گرفت.

وقتی صحبت از خاموشی و افول فوتبال مرودشت می شود باید اینطور دید که بعد از پایان عمر پاس و خلیج و.. ما دیگر تیم فوتبال قدرتمندی در لیگ های کشوری نداشتیم و تا حدود ۲۰ سال دلخوش به حضور تک ستاره ها در فوتبال کشور بودیم.

علی میرزا استواری، رمضان استواری، بهرام شفیعی، رضا استواری، علی محمد دهقان، حسن استواری، مرحوم محمد احمدی، حسین کوشکی و مجتبی زارعی ستاره های آسمان فوتبال مرودشت بودند تا اینکه ویترین ستاره ها با بازنشستگی آنها خالی از ستاره شد و اکنون ستاره ای به آن شکل در فوتبال کشور نداریم و میلاد قنبرزاده در فوتسال و براردان حیات منش و علیرضا قنبری همچنان کورسوی امید را زنده نگه داشتند و تک ستاره های فوتبال و فوتسال مرودشت هستند.
سخن به اینجا که رسید خواستم به عنوان یک هوادار فوتبال در این شهرستان به خبر تلخی که این روزها شنیده ام برسم و به آن بپردازم و آن چیزی نیست جز این که در محافل ورزشی صحبت از واگذاری امتیاز باشگاه استوک سیتی مرودشت می شود که سال گذشته توانسته بود با کسب عنوان قهرمانی در لیگ استان به مرحله گروهی مسابقات دسته سوم کشور راه پیدا کند و این تاسف بار است که همیشه این سریال تکراری و تلخ برای این شهر پر استعداد روی می دهد.
اگر موضوع مالی را در نظر بگیریم این سوال امروز نزد افکار عمومی و جامعه ورزش مرودشت وجود دارد که چطور بسیاری از شهرستانها که ظرفیت و حتی توان اقتصادی مرودشت را ندارند در تیم داری و حمایت از باشگاه ها و ورزش خود موفق تر از مرودشت هستند و شهرستان ما که به لحاظ اقتصادی، تولید و آثار باستانی و گردشگری، منابع انسانی و حتی در آیتمی مهم مانند پرداخت مالیات که به اندازه چند استان کشور مردم در این شهرستان مالیات پرداخت می شود از هزینه تیمداری و حمایت از یک باشگاه آن هم در دسته سوم فوتبال کشور محروم است!؟ و اینطور که مشخص است این سناریو دائما در حال تکرار است همانطور که چند سال پیش با فروش امتیاز باشگاه پویندگان تلاش که در لیگ دسته سوم حضور خوبی داشت یک نسل نو ظهور و مستعد در فوتبال مرودشت به فنا رفت !

شاید اگر تصمیم گیرندگان و تصمیم سازان مرودشت و فارس به اهمیت نشاط اجتماعی و پویایی جامعه پی برده باشند چه راهکاری بهتر از اینکه با ورزش و ایجاد شور و هیجان باعث نشاط اجتماعی شویم و مطمئنا مردمی که در یک جامعه پویا تر زندگی می کنند دارای رفتار و عملکرد بهتری به لحاظ اجتماعی ، کاری و تربیتی خواهند بود و محصول چنین جوامعی در همه حوزه ها باعث بازدهی بیشتر خواهد شد.
اگر اعتقاد داریم مرودشت قطب توریستی و گردشگری ایران زمین است؟
اگر معتقدیم ظرفیت انسانی مرودشت در حوزه ورزش بالاست؟
اگر اعتقاد داریم که ایجاد اصل حمایت در ورزش هزینه نیست و یک سرمایه گذاری محسوب می شود؟ آنگاه این سوال اساسی تر به وجود می آید که چرا در تحقق مرودشت پویاتر و بهتر نباید کوتاهی کنیم؟

چرا امتیاز باشگاه فوتبال استوک سیتی باید به شهرستان بسیار کوچک همجوار ما فروخته شود و حاصل جنب و جوش یک نسل از فوتبال این شهر به حراج گذاشته شود؟

آنچه که در خاتمه این مطلب خطاب به گردانندگان فوتبال و ورزش مرودشت و مسئولین شهرستان باید گفت این است!

تلاش کنیم برای مرودشت با جان و دل!
حق بچه های مرودشت از دست نرود!!!